Het is die meedogenloze expeditie die een groot deel van de film in beslag neemt, en Miller en de zijnen maakten er een knotsgek feest van. De vierde telg in zijn exuberante saga raast twee uur lang als een tornado op een kinderfeest en zoekt orde in een razernij van ronkende motoren en rokend schietijzer. Het meest waanzinnige beeld? Een gemaskerde gitarist, vastgepind op een mobiel plateau en omringd door een karrenvracht aan geluidsversterkers, die zijn medeplunderaars al rockend aanmoedigt en met zijn vlammende akkoorden de bloedhete soundtrack van de jacht bepaalt. En dat van die vlammende akkoorden mag je letterlijk nemen. ’s Mans gitaar is immers een vlammenwerper. Jawel. Een vlammenwerper. Go hard or go home.
Tom Hardy en Charlize Theron vormen een knap dynamisch duo, maar dit is vooral een showcase voor Theron. Haar sensationele vertolking van Furiosa, een onverschrokken vrouw die leidt en lijdt, is het hart en de ziel van de film. Met Furiosa aan het stuur krijgt de testosterongedreven franchise een verassend feministische oestrogeeninjectie, wat de film ver boven het gros aan mannelijk aangedreven actiespektakels uit laat steken.
Zot, zotter, Mad Max. Fury Road is het epitoom van actie, een kakofonie van weergaloze karakters, de Vaginamonologen op steroïden. Chaos heeft er zelden zo prachtig uitgezien. Wàt een film.