Wat is er beter dan één Jake Gyllenhaal? Alvast geen tweede exemplaar, zo blijkt uit Denis Villeneuves duister döppelgangerdrama Enemy, een troebele thriller die een eigenaardig web weeft tussen fantasie en realiteit.
0 Comments
Afgelopen nacht werden in het Nokia Theater in Hollywood de Primetime Emmy Awards uitgereikt, en het lijkt erop dat de macht der gewoonte nogmaals de bovenhand nam. Moeten er nog nieuwe series zijn?
Breaking Bad en Modern Family waren – geeuw – wéér de slokoppen van de avond. Ruikt dit naar favoritisme? Voor de ene was men blij, voor de ander keek men verveeld in het rond. Sherlock speurde zich een weg naar drie prijzen, McConaughey en Harrelson waanden zich een True Detective, maar speurden zich een weg naar niets. De heksen uit American Horror Story: Coven deden het goed, de vrouwen uit Orange is the New Black deden het minder. Julianna Margulies en Julia-Louis Dreyfus zijn nog steeds Emmylieverdjes, The Normal Heart moet nog wachten tot de volgende Golden Globes vooraleer het de prijzenkast kan vullen. Amusant? Zo-zo. Voorspelbaar? Honderd procent. Waardevol? Betwistbaar. Bij deze ook al een proficiat aan de winnaars van volgend jaar: Jim Parsons, Julia Louis-Dreyfus en Ty Burell. En kan Amy Poehler vanaf nu elke awardshow hosten? Bedankt! Een volledige winnaarslijst nodig? Look no further. Sinds The Killing en Borgen zijn Wienerbröd, Legoland en de sprookjes van Hans Christian Andersen niet langer de belangrijkste Deense exportproducten. De Scandinavische krimi is hot, en het mag geen wonder zijn dat de ene na de andere thriller op onze contreien wordt afgevuurd. Zo ook The Keeper of Lost Causes, wederom een verfilming van een literaire reeks. Dejlig!
Ieder mens is uniek. Dat is toch wat men ons probeert wijs te maken. Maar wat als je op een dag jezelf ziet aan de overkant van de straat?
Waar is de tijd dat Zac Efron nog zijn stem in plaats van zijn onontwikkelde looks gebruikte om vrouwvolk gek te maken? Het lijkt alsof het gisteren was dat hij zich samen met Vanessa Hudgens (je weet wel, dat meisje uit Spring Breakers?) een weg naar het sterrendom zong. Acht jaar na High School Musical en een sixpack later behoudt hij enkel nog de ‘high’ uit de titel van zijn bekendste tienerfilm. In Bad Neighbours krijgt hij het aan de stok met de vleesgeworden moppentrommel Seth Rogen. Komisch vuurwerk of slechts een slecht aangestoken firecracker?
Pedro Almodovar maakt het zichzelf niet makkelijk. Met kaskrakers als Hable Con Ella, La Piel Que Habito en Los Abrazos Rotos op zijn palmares is zijn naam een kwaliteitslabel geworden. Na jaren vol tergende drama’s over liefde en lust waar de dood steevast om de hoek kijkt, keert hij met Los Amantes Pasajeros terug met een rasechte komedie, zijn eerste sinds Mujeres al borde de un ataque de "nervios" uit 1988. Gelukt? Not really.
Borstvergrotingen, neusverkleiningen, EPO en MDMA: de mens wordt verteerd door een drang naar zelfverbetering. De mythe zegt dat mensen slechts een vijfde van hun neurale capaciteiten benutten, en vreest voor wat er kan gebeuren wanneer men 100 procent controle heeft. De obsessie met de capaciteit van brein en lichaam is ook Hollywood niet ontgaan. John Travolta leerde zijn hele brein beheersen in Phenomenon, en Bradley Cooper kreeg in Limitless dankzij wat illegale recreatieve medicatie de volledige controle over zijn neurosysteem. Met Lucy geeft de Franse schrijver-regisseur Luc Besson zijn visie op wat zou gebeuren wanneer we 100 procent van ons brein kunnen beheersen. En dat is heel wat, zo blijkt.
Een dokter, een geest, een nanny, een poëzieprofessor. Een jeugdheld voor velen, een filmheld voor iedereen. Robin Williams is niet meer. De legendarische acteur met de eeuwige schaterlach laat de filmwereld in diepe rouw achter. Een terugblik op enkele van zijn bekendste wapenfeiten.
Met een erfgoed dat vier televisiereeksen, 11 langspeelfilms en ontelbare intergalactische dromen telt, is het niet efficiënt om een filmreeks als Star Trek nieuw leven in te blazen. De Amerikaanse regisseur J.J. Abrams durfde het aan en kwam in 2009 met het onverwacht geslaagde Star Trek: The Future Begins op de proppen. Vier jaar en een opbrengst van 380 miljoen dollar later is er Star Trek: Into Darkness, dat zich netjes aan de regels van vervolgfilms houdt. Grootser, actievoller, komischer en gedurfder. Welcome aboard of the Enterprise.
Na vijf Twilightfilms en zeven seizoenen True Blood loopt de vampierenhype op haar laatste lijkbleke benen. Hoog tijd dus dat een ander soort gespuis dat balanceert tussen leven en dood ons van bovennatuurlijk plezier voorziet, dacht men in Hollywood. The Walking Dead herintroduceerde de op hersenen beluste levende doden terug op het kleine scherm, en Warm Bodies deed datzelfde op het grote. Zombies zijn het nieuwe zwart, zeg maar.
|
Archives
July 2018
Categories
All
Archives
July 2018
|